کد مطلب:212951 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:272
حد نهایی تقیه
باید دانست كاربرد تقیه كه در جهت مصلحت مؤمنان و مسلمانان جعل شده است، دارای حدی است كه فراتر از آن جایز نخواهد بود؛ به این معنا كه تقیه برای حفظ جان، آرمان و عقیده تجویز شده است. حال اگر تقیه كارایی خود را از دست بدهد و دشمن به گونه ای شریر و ستمكار باشد كه در هر حال قصد نابودی مؤمن را داشته باشد، در آنجا تقیه جایز نیست، بلكه باید مقاومت كرد. امام باقر علیه السلام در این باره می فرماید:
«انما جعل التقیة لیحقن بها الدم فاذا بلغ الدم فلیس تقیة؛ همانا تقیه قرار داده شده است برای اینكه خون ها مصون بماند، پس هرگاه كار به قتل و خونریزی كشید، دیگر تقیه روا نیست.» [1] .
یعنی اگر وضعیت به گونه ای باشد كه مؤمن و مسلمان با دشمن مماشات كنند یا نكنند، در هر حال كشته می شوند، در این صورت تقیه جایز نیست و اگر در تاریخ می خوانیم كه افرادی به رغم حكم تقیه، با دشمن مدارا نكرده و كشته شده اند، بر این اساس است؛ یعنی برای آنها ثابت گردیده بود كه دشمن در هر حال آنها را خواهد كشت، از این رو تقیه نكرده و در جهاد با دشمن كشته شده اند. به عنوان نمونه، در ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام، برای آن حضرت ثابت شده بود كه یزید به هر صورت او را به شهادت خواهد رساند، لذا آن حضرت تقیه نكرد.
«انما جعل التقیة لیحقن بها الدم فاذا بلغ الدم فلیس تقیة؛ همانا تقیه قرار داده شده است برای اینكه خون ها مصون بماند، پس هرگاه كار به قتل و خونریزی كشید، دیگر تقیه روا نیست.» [1] .
یعنی اگر وضعیت به گونه ای باشد كه مؤمن و مسلمان با دشمن مماشات كنند یا نكنند، در هر حال كشته می شوند، در این صورت تقیه جایز نیست و اگر در تاریخ می خوانیم كه افرادی به رغم حكم تقیه، با دشمن مدارا نكرده و كشته شده اند، بر این اساس است؛ یعنی برای آنها ثابت گردیده بود كه دشمن در هر حال آنها را خواهد كشت، از این رو تقیه نكرده و در جهاد با دشمن كشته شده اند. به عنوان نمونه، در ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام، برای آن حضرت ثابت شده بود كه یزید به هر صورت او را به شهادت خواهد رساند، لذا آن حضرت تقیه نكرد.
[1] وسائل الشيعه، ج 11، ص 483.